Στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, για πρώτη φορά όχι μόνο σ'αυτό το χώρο αλλά και στη χώρα μας, ακούστηκε ένας νέος ήχος. Πρόκειται ασφαλώς για ένα καθαρό πείραμα, ένα σημαντικό ρίσκο. Η κιθάρα, όπως είναι γνωστό, δεν είναι όργανο ορχήστρας, και οι κιθαριστές δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν πολλοί μαζί. Αν προσθέσει κανείς και το πρόβλημα του συντονισμού (εφόσον είναι νυκτό όργανο) και του κουρδίσματος, τότε ενδέχεται να θεωρηθεί αδύνατη μια τέτοια εκδήλωση. Παρ' όλα αυτά η ιδέα της ορχήστρας από κιθάρες με αποσχολούσε από πολύ παλιά. Η πρώτη απόπειρα για τη δημιουργία της έγινε το καλοκαίρι του 1984, κατά τη διάρκεια του πρώτου σεμιναρίου κιθάρας στο Ρέθυμνο. Η απόπειρα αυτή συνάντησε την ένθερμη υποστήριξη του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος διηύθυνε και την παρθενική συναυλία της ορχήστρας, γεγονός που μου έδωσε σιγουριά και δύναμη να συνεχίσω το εγχείρημα.

Το πιο μεγάλο πρόβλημα σε αυτή την προσπάθεια ήταν και είναι η έλλειψη ικανού ρεπερτορίου που θα αναδείκνυε την ομορφιά του μοναδικού αυτού νέου ήχου. Αυτό το πρόβλημα με οδήγησε στη σύνθεση πρωτότυπων κομματιών ειδικά για τους "Κιθαριστές" και στη διασκευή γνωστών έργων της παγκόσμιας μουσικής φιλολογίας με κορμό τα έργα του Μάνου Χατζιδάκι.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη δισκογραφική εταιρεία Eros Music και προσωπικά τον Νότη Μαυρουδή που είχαν την ιδέα να ηχογραφηθεί και να κυκλοφορήσει σε cd η συναυλία.

Βαγγέλης Μπουντούνης